25 prawdziwych faktów o sportowcach i dopingu

Pomimo wzmocnienia kontroli antydopingowej, niektórzy zawodnicy nadal ryzykują, nawet zdając sobie sprawę, że to może kosztować ich karierę...

1. Opinia publiczna po raz pierwszy zaczęła mówić o dopingu po Igrzyskach Olimpijskich 1960 roku w Rzymie. Wtedy duński kolarz Knud Enemark Jensen zmarł podczas zawodów z powodu przedawkowania amfetaminy (mimo że dokonujący autopsji lekarz zaprzeczył i stwierdził, że sportowiec zmarł z powodu udaru cieplnego).

2. Istnieją dwie główne grupy zakazanych substancji: anaboliki i używki. Wielu sportowców przyjmuje i te i inne razem, a czasami nawet uzupełnia "koktajl" jakimiś specjalnymi "tajnymi" składnikami.

3. Na Olimpiadzie – 2003 w Dublinie, na przykład, brytyjski sprinter Dwayne Charles został przyłapany na stosowaniu preparatów, które pozwalają zwiększyć produktywność, walczyć z lenistwem i powolnością, poprawić reakcję.

4. Zawodnicy oszuści często przyjmują leki moczopędne w dużych ilościach, ponieważ substancje te stymulują pracę nerek i maskują zabronione wspomaganie we krwi.

5. Kiedy zawodnik zostanie przyłapany na dopingu, natychmiast zostaje pozbawiony swoich nagród. ''Pionierem'' w tym stał się Ben Plunkett – amerykański lekkoatleta dyskobol, który został zdyskwalifikowany i pozbawiony nagrody z powodu pozytywnego testu na zakazane substancje.

6. Zazwyczaj sportowcy nie ograniczają się do małych dawek. Zażywają doping w ogromnych ilościach, wystawiając przy tym na szwank nie tylko swoją karierę, ale i życie.

7. Między innymi, przyjmowanie narkotyków może wpłynąć na kondycję fizyczną sportowców. U mężczyzn z tego powodu, na przykład, rośną piersi, zmniejszają się jądra, rozwija się niepłodność.

8. U kobiet na tle stosowania dopingu głos staje się niższy, ciało pokrywa się włosami, a głowa łysieje.

9. Ponadto leki pobudzające i anaboliki zwiększają poziom cholesterolu we krwi, przyczyniają się do zaburzeń czynności wątroby, problemów z sercem, zaburzeń psychicznych.

10. Oprócz tego badania wykazały, że z powodu sterydów anabolicznych może rozwijać się rak.

11. Co jest straszne, od środków pobudzających uzależnieni nie tylko zawodowi sportowcy, ale także zwykła młodzież. Jak pokazuje praktyka, uczniowie szkół średnich i studenci często przyjmują doping, aby poprawić swoje wyniki.

12. Przy tym studenci i uczniowie mogą kupić lekkie narkotyki nawet bez recepty.

13. Mimo że agencją antydopingowa prowadzi aktywną walkę, statystyki są rozczarowujące: w ostatnich latach liczba pozytywnych testów dopingowych tylko wzrosła.

14. Właściwie brać środki pobudzające zawodnicy zaczęli jeszcze przed 1960 rokiem. Starożytni Grecy, na przykład, jedli serca i jądra zwierząt, mając nadzieję, że to pomoże im lepiej się popisać.

15. Zgodnie z regulaminem, medale przyłapane na dopingu są przekazywane zawodnikom, którzy plasują się za nimi w tabeli punktacyjnej.

16. Za największych naruszycieli uważane są Rosja i Turcja. Na Igrzyskach Olimpijskich w 2014 roku, na przykład, z jednej tylko rosyjskiej reprezentacji na dopingu wpadło 225 osób.

18. Oczywiście, świat nie zapomni skandalu z Lance Armstrongiem, któremu udało się oszukiwać kontrolę antydopingową w ciągu 12 lat.

19. Jak się okazało, i Armstrongowi, i innym rowerzystom nie było trudno oszukać agencję antydopingową. Bo byli kontrolowani bardzo słabo – zawodnicy mogli po prostu nie otworzyć drzwi inspektorom.

20. Jak można oszukać agencję, jeśli jednak doszło do badania? W takim przypadku wielu sportowców ucieka się do podmiany moczu. A przedsiębiorczy Rosjanie nawet stworzyli specjalne zestawy, składające się z koncentratu moczu, szprycy, grzałki, sztucznego penisa i instrukcji stosowania tego wszystkiego.

21. Ale nie każdy musi być tak wyrafinowany. Pewien rowerzysta, na przykład, powiedział, że udało mu się "poprawić" test, po prostu dodając kilka kropli mydła do moczu.

22. Co roku zasady przeprowadzenia kontroli antydopingowej stają się coraz bardziej restrykcyjne, i teraz, oprócz próbki moczu, sportowcy muszą oddawać krew. Stwarza to pewne trudności dla oszustów, ale najbardziej podstępne osoby od dawna przyzwyczaiły się do podmiany materiałów do badań.

23. W czasie Igrzysk Olimpijskich w 2014 roku rosyjscy urzędnicy często ingerowali w proces kontroli antydopingowej, dlatego zaufania do słów inspektorów, którzy wtedy sprawdzali sportowców, nie ma.

24. Nowe rodzaje dopingu pojawiają się regularnie, dlatego agencja antydopingowa musi stale śledzić rynek i być na bieżąco ze wszystkimi nowościami.

25. Niektórzy zawodnicy uciekają się do takich sztuczek, jak tatuowanie narkotykami. Zakazana substancja znajduje się na igłach.

Oznacza to, że doping trafia w organizm w tak małych ilościach, że test nie jest w stanie go wykryć. Przy tym metoda ta jest uważana za jedną z najbardziej skutecznych.