Dlaczego dziecko nie rozmawia w wieku 3 lat?

W każdym miesiącu swego życia dziecko przybiera na wadze i wzroście, polepsza już wiadome nawyki i zdobywa nowe, również zwiększa się aktywny zapas słów. Jeśli maluch normalnie się rozwija, to w wieku jednego roku on musi powiedzieć przynajmniej 2-4 pełnocennych słów, a w wieku 1.5 roku – już do 20. Maluch w wieku 2 lat powinien mówić do 50 słów, a zapas słów wynosi około 200; ilość wiadomych słów dziecka w wieku 3 lat waha się od 800 do 1500.
Jednak nie wszystkie dzieci rozwijają się zgodnie z normą. Dzisiaj dosyć często spotyka się sytuacja, gdy dziecko w wieku 3 lat nie może rozmawiać, a jedynie porozumiewać się gestami. Jasna rzecz, że rodzice w takiej sytuacji bardzo się martwią i w dowolny sposób zmuszają dzidziusia do rozmowy. W niniejszym artykule postaramy się zrozumieć, dlaczego dziecko nie rozmawia w wieku 3 lat.
Dlaczego dziecko nie rozmawia w wieku 3 lat?
Odpowiedzieć na to pytanie, dlaczego dziecko nie rozmawia w wieku 3 lat można w różny sposób. Najbardziej często temu sprzyjają następujące czynniki:
- Różne zaburzenia narządów słuchu. Jeśli maluch źle słyszy, odpowiednio będzie źle rozumieć mowę taty i mamy. Dziś od samego urodzenia dziecka można dokonać audiologicznego testu dziecka, który da możliwość określić, czy ma dziecko zaburzenia słuchu. Jeśli są wyjaśnione takiego typu zaburzenia to dziecko jest skierowane do audiologa (foniatry).
- Czasami problemy z rozmową związane są z dziedzicznością. Jeśli rodzice zaczęli rozmawiać dosyć późno, to i dziecko prawdopodobnie będzie miało problemy. Jednak w wieku 3 lat dziedziczność nie będzie jedyną przyczyną problemów tego, że dziecko nie rozmawia.
- Czasami najbardziej częstą przyczyną tego, że dziecko nie rozmawia może być niedotlenienie płodu, różnego rodzaju urazy porodowe i różne choroby w wieku noworodkowym.
- W końcu czasami przyczyną tego, że dziecko nie rozmawia mogą być bezpośrednio rodzice. Z dzidziusiem należy zawsze rozmawiać, śpiewać mu piosenki, opowiadać bajki i wiersze. Nie warto momentalnie reagować na gesty dziecka, zawsze należy zrozumieć go życzenia za pomocą słów. I w końcu należy poświęcać uwagę sprawności motorycznej – puzzle, mozaiki, robienie koralików i innego rodzaju zabawek, a również dosyć często należy grać z dzidziusiem w zabawy paluszkowe.