Kimono damskie – różne rodzaje kimona japońskiego

W tłumaczeniu z języka japońskiego "kimono" oznacza dowolną odzież dla kobiet i mężczyzn, jednak Europejczycy odbierają go jako tradycyjny strój japoński, który zewnętrznie jest bardzo podobny do szlafroka. Owy strój nosiły gejsze, tancerki i panny, jednak niektóre modele również były przeznaczone i dla mężczyzn. Jak wygląda tradycyjne kimono japońskie i w jaki sposób go poprawnie nosić? Zapoznajmy się z tym w niniejszym artykule.
Historia przedmiotu garderoby – japońskie kimono damskie
Było zapożyczone od Chińczyków jeszcze w czasach starożytnych, wtedy gdy plemiona zamieszkujące współczesną Japonię były koczowniczymi i ich ustrój i obyczaje w całości podporządkowały się Starożytnym Chinom. Przodkiem kimona uważa się tradycyjny strój chiński hanfu, który jest podobny do szlafroka. Japończycy na podstawie tego wizerunku stworzyli własny strój ludowy, jednak po zamknięciu granic państwowych on uległ wielu zmianom, więc w dniu dzisiejszym nie ma nic wspólnego z tradycyjnym strojem chińskim. Zmieniała się szerokość rękawów, długość stroju, materiał, wzory. Dopiero w wieku XIX kimono zaczęło wyglądać tak, jak wygląda w dniu dzisiejszym.
Przy tym należy umieć odróżnić damskie kimono japońskie od chińskiego. Jeśli je porównać to hanfu jest bardzo jaskrawe i ma bardziej skomplikowane wzory aniżeli model japoński, który jest o wiele skromniejszy. W tradycyjnym stroju Japonek jest kilka charakterystycznych cech, które odróżniają kimono od innych modeli odzieży:
- w postaci rozłożonej jest podobne do litery T;
- sięga łydek;
- wszystkie szwy w stroju są wyłącznie proste;
- do uszycia używa się dużo materiału (około 11m);
- wszystkie modele wykonane są w jednym rozmiarze, a później już dopasowywane do figury za pomocą różnych tricków;
- odzież jest mocowana wyłącznie za pomocą pasa.
Dziś w Japonii ludzie zakładają tradycyjny stroje ludowe wyłącznie z okazji różnych uroczystości. Na przykład z okazji wesela rodzice panny młodej i narzeczonego zakładają kimono. Z okazji uroczystości pełnolecia, która jest obchodzona każdego roku w styczniu, na ulice miast wychodzą młode dziewczyny ubrane w tradycyjne kimono i futrzane szale.
Jak robiono kimono?Do uszycia wykorzystywano kawałek materiału, który miał standardową szerokość i długość. Trzeba było wykroić kilka prostokątnych części i przestebnować. Aby zapobiec powstawaniu fałd, a również po to, aby duże części tkaniny nie mieszały się jedna z drugą, robiono duże stebnowanie. Tkaninę robiono ręcznie, również ręcznie szyto kimono, dlatego strój był bardzo drogi, więc noszono go bardzo ostrożnie.
Jednak nie warto myśleć, że wszystkie szlafroki były jednakowe. Tak na prawdę istniała ogromna ilość różnych modeli, przeznaczonych na różne uroczystości, dla mężatek i panienek. W zależności od tych kryteriów można wyróżnić następujące rodzaje szlafroków kimono:
- Dla panienek. Zazwyczaj to były modele w jednym kolorze ze skromnym haftowanym wzorem na talii. Takiego typu stroje nazywano "iromuji" i "irotomesode".
- Dla wszystkich kobiet. To skromne kimono w ciemnym kolorze, które zakładano na ceremonie picia herbaty lub na co dzień. Nazywa się "tsukesage" i "komon".
- Weselne jedwabne kimono. Uszyte jest z drogich materiałów, zdobione haftowaniem ze złotych i ręcznych nici lub ręcznym haftowaniem. Z góry jest zakładana uhikake, która ma ciężki dół, który jest podobny do trenu weselnego.
Tradycyjne stroje japońskie pobudziły wielu projektantów mody do stworzenia kolekcji tematycznych, w których da się zauważyć wpływ kultury wschodniej. Płaszcze, żakiety, bluzki dzięki swoim kanciastym liniom i szerokim rękawom bardzo są podobne do kimona, więc ich fason wygląda bardzo oryginalnie. Również można spotkać różnorodne sukienki-kimono. Należy je łączyć z lakonicznymi torebkami damskimi i nie zakładać wielopoziomowych ozdób.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |