Koty syberyjskie – opis rasy, wiadomości ogólne
Nasza bohaterka jest jedną z tych ras, które zostały utworzone wyłącznie w sposób naturalny. Współczesnym fachowcom należało tylko przeprowadzić certyfikację w próbie doprowadzić ją do doskonałości. Standard dla tej piękności był zatwierdzony tylko w 1990 roku, a międzynarodowe uznanie syberyjka otrzymała we wszystkich organizacjach do roku 2000, kiedy wszystkie niezbędne dokumenty były podpisane przez urzędników takich szanowanych instytucji, jak CFA, FIFe i TICA.
Opis rasy i charakteru kota syberyjskiego
Rozpoczniemy z tego, że zabarwienie u syberyjki może być dość pstre. Najczęściej spotyka się pojednanie najbardziej rozpowszechnionych odcieni czarnego, rudego i białego. Według standardu brakują się zwierzęta, mające sierść następnego zabarwienia – liliowego, abisyńskiego, cynamonowego i point. Również wyjaśnimy, że rosyjski błękitny i syberyjski kot – to zupełnie różne rasy, mające mnóstwo różnic zewnętrznych w opisie, nie trzeba ich mylić.
Puszysta bohaterka naszego artykułu odnosi się do pół długowłosych kotów. Ona ma piękną pokrywę, co nie przepuszcza wilgoci, średnią długość ciała z silnymi kośćmi, masywną szyjkę i głowę kształtu trapezu. Ogon u syberyjki jest dość duży i ozdobiony długą zwieszającą sierścią. Samce tej rasy bywają bardzo duże, osiągając 12 kg, a ich panie trochę mniejsze, one zazwyczaj nie przekraczają wagi do 6 kg.
Koty syberyjskie normalnie przystosowują się do różnego typu mieszkania, lecz bardziej uwielbią jednak prywatne domy, gdzie można urządzać aktywne gry i polowanie na gryzonie. Nawiasem mówiąc, jeśli zdecydujesz się utrzymywać tą piękną rasę to warto wstrzymać się od kupna morskich świnek, czy chomików. Puszyści myśliwy nie pozwolą im długo mieszkać obok nich pod jednym dachem. Do dzieci syberyjki odnoszą się doskonale, dobrze zapamiętują członków rodziny, ale obcych spotykają ostrożnie, starając ochronić od nich swoje posiadanie.
Alergia na kotyOpis rasy kota syberyjskiego zakończymy dobrą nowiną – ich sierść jest dość bezpieczna dla ludzi, co cierpią na alergię, zwłaszcza to stosuje się u osobników płci żeńskiej, którzy wytwarzają białka Fel D1 o wiele mniej, aniżeli samce. To że nie uczulają, a także doskonały charakter tych zwierząt pozwala polecić ich jako zwierzęta domowe praktycznie do każdego domu.
7 najgorszych miejsc do zwiedzania w Nowym Jorku 
15 tragicznych wypadków, do których doszło w Disneyland 
Złudzenie optyczne 3D: stereogramy – dobry trening dla Twoich oczu
20 najładniejszych Żydówek świata 
© Orphus