Medyczne konsekwencje in-vitro, czyli jakie zagrożenia płyną z zapłodnienia pozaustrojowego?

Dość często potencjalnych matek, które chcą przejść procedurę zapłodnienia pozaustrojowego, interesuje pytanie dotyczące tego, jakie konsekwencje mogą być po zabiegu in-vitro i czy są one niebezpieczne dla organizmu kobiety. Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie i nazwać podstawowe trudności, które mogą wystąpić po zabiegu.
Czy może być niebezpieczna procedura zapłodnienia in-vitro?
Na początek warto powiedzieć, że w większości przypadków taka manipulacja odbywa się praktycznie bez szwanku na organizmie. Rzecz w tym, że procedura jest dokładnie zaplanowana przez lekarzy i przed jej przeprowadzeniem kobieta przechodzi kompleksowe badania.
Jednak samo wykonanie in-vitro może mieć konsekwencje dla zdrowia kobiety. Wśród najczęściej pojawiających się należy wymienić:
- Reakcje alergiczne na terapię hormonalną. Aby zapobiec temu zjawisku lekarze wprowadzają małe stężenie hormonu i obserwują reakcję. Jednak należy przy tym wziąć pod uwagę skumulowany efekt, gdy po osiągnięciu pewnego poziomu stężenia w organizmie syntetycznego hormonu rozwija się reakcja alergiczna.
- Przy prowadzeniu in-vitro zwiększa się ryzyko wystąpienia podczas samej ciąży nadciśnienia tętniczego.
- Wznowienie przewlekłych procesów zapalnych w organizmie, co może być związane z wniesieniem zakażenia podczas punkcji.
Ciąża wielopłodowa – nie jest rzadkością w przypadku in-vitro. W tych przypadkach, gdy ”zakorzenią się” 2 zarodki, lekarze dokonują tzw. "selektywnej redukcji płodów". Właśnie ta procedura i wiąże się z ryzykiem tego, że po jej przeprowadzeniu może zginąć i inny płód.
Z czym najczęściej borykają się kobiety po zabiegu in-vitro?
Najczęstszym problemem, który występuje u kobiet po tym zabiegu jest zaburzenie hormonalne. Rzecz w tym, że przed manipulacją lekarze sztucznie zwiększają stężenie progesteronu w celu wzmocnienia owulacji i stymulowania wyjścia od razu kilku komórek rozrodczych z mieszków włosowych.
W rezultacie może rozwinąć się zespół nadpobudliwych jajników. Przy takim naruszeniu same żeńskie gruczoły płciowe się powiększają, a na ich powierzchni mogą tworzyć się torbiele. Kobiety cierpią na:
- ból w jamie brzusznej;
- mdłości;
- zmniejszenie diurezy (oddawanie małej ilości moczu).
Leczenie przy takim naruszeniu skierowane jest na normalizację hormonalną. W przypadku torbieli wskazana jest operacja chirurgiczna.