Rysunki dziecka w czarnym kolorze: co nam mogą zdradzić?

Rodzice często udają się do psychologa ze swoją pociechą, kiedy zauważają, że podczas rysowania używa wyłącznie ciemnych kredek czy farb. Nawet wtedy, kiedy rodzice zabierają mu czarne mazaki czy kredki, nie chce rysować w innych kolorach i domaga się czarnego koloru. Dlaczego tak się dzieje?

Dzieci w wieku do 5 lat

Przedszkolaki często wybierają kolor czarny do malowania. To wcale nie oznacza, że dziecko jest przygnębione, przez co widzi świat w czarnych kolorach.

Dlaczego więc chętniej używają koloru czarnego? Bo jest bardziej wyraźny od pozostałych i dobrze widoczny na białej kartce papieru. Nie chodzi o żadne traumatyczne przeżycia. Po prostu dziecko lepiej widzi to, co narysowało. Nie warto więc się martwić i zabierać dziecku czarne kredki, farby czy mazaki. Niech wybiera kolory, które najbardziej mu się podobają. Z czasem będzie miał już dość czerni, więc zacznie sięgać po inne kolory.

Możesz pomóc swemu dziecku w poznaniu nowych kolorów albo wykorzystać metodę rysowania kontrastowego, czyli czarno-białego, malując na czarnej kartce białym kolorem. Eksperymentujcie i szukajcie techniki, która będzie najbardziej odpowiadać twojej latorośli.

Dzieci w wieku od 5 do 8 lat

Dzieci w tym przedziale wiekowym malując, mogą wybierać kolor czarny. Jednak każde dziecko jest unikalne, więc psycholodzy w różny sposób mogą rozszyfrować rysunki dziecka. Przytoczmy pewien ciekawy przykład:

"Matki Kaliny opowiedziała psychologowi, że jej córeczka od dłuższego czasu, przez około 4 miesięcy, malując, wybierała wyłącznie kolor czarny. Ona świadomie wybierała kolor czarny, gdyż jej rysunek nosił określony charakter i przekazywał określoną treść. Psycholog postanowił porozmawiać z Kaliną sam na sam w cztery oczy, bez rodziców. Po krótkiej rozmowie dał jej kartkę papieru i farby. Dziewczynka chętnie zabrała się do rysowania. Mając do wyboru różne kolory farb, Kalina wybrała czarną farbę. Podczas rysowania dziewczynka opowiadała psychologowi, co maluje, a on zadawał jej ostrożnie pytania na temat bohaterów rysunku, zapytał, dlaczego są smutni? Kalina odpowiedziała, że są smutni, bo tęsknią za swoją mamusią. Chcą spędzać z nią jak najwięcej czasu, ale ona niestety dużo pracuje, więc nie może poświęcać im wystarczająco czasu i uwagi".

Po zakończeniu rozmowy z Kaliną przyszła kolej na matkę. Na szczęście po jakimś czasie rysunki dziewczynki zrobiły się wesołe i kolorowe. Dziś jej ulubionym kolorem jest kolor żółty.

Niestety istnieje wiele niezbyt przyjemnych powodów, dlaczego dziecko sięga podczas rysowania po kolor czarny. Kłótnie rodziców, konflikty z rówieśnikami, brak bliskiej relacji z rodzicami etc. Nie warto jednak od razu myśleć, że przez to dziecko czuje lęk i widzi świat w czarnych kolorach. Czarne rysunki najczęściej wskazują na to, że:

• Dziecko ma jakieś problemy, ale nie wie, jak ma o nich powiedzieć rodzicom.
• Dziecko z natury jest zamknięte, więc nie potrafi okazywać swoich uczuć i emocji.

W taki sposób przelewa swoje emocje na papier. Rodzice powinni zwrócić na to uwagę i w porę zareagować, by w przyszłości uniknąć problemów natury psychologicznej.

Dzieci powyżej 8 roku życia

Dziecko maluje kolorem czarnym wszystko, co widzi wokół siebie: swoich przyjaciół, rodziców, przyrodę, budynki, ale jednocześnie nie są one smutne i przerażające? Być może podobają mu się po prostu czarno-białe rysunki? Wtedy rodzice nie mają powodów, by się martwić. Najlepiej zapisać pociechę na kurs plastyczny i dać mu możliwość rozwijać swoją pasję.

Stany depresyjne i lękowe

Dziecko podczas rysowania używa wyłącznie koloru czarnego, a jego rysunki przesiąknięte są lękiem i agresją? Przerażające smoki, płaczące oraz krzyczące postacie, bójki... Czy warto się zaczynać martwić? Tak. Tego typu rysunki wskazują najczęściej na stany depresyjne i lękowe. Być może chodzi o nieszczęśliwą miłość czy konflikty z rówieśnikami, a być może dziecko przeżywa złość, smutek z powodu ciągłych kłótni w domu, czy rozstania rodziców. W taki sposób wyraża swoje uczucia i emocje, o których nie może nikomu powiedzieć.

Rodzice powinni zareagować natychmiastowo, by w przyszłości dziecko nie miało żadnych problemów psychicznych, szczere porozmawiać ze swoją pociechą, dowiedzieć się, co jej leży na sercu, okazać wsparcie, a w razie potrzeby, zabrać dziecko do psychologa, jeśli rozumieją, że samodzielnie nie dają rady.