Tego nikt się nie spodziewał: 8 turystycznych zaburzeń psychicznych

Może wydać się nieprawdziwą informacja o tym, że podróże mogą nie przynieść pozytywne emocje, a zaburzenia psychiczne. W rzeczywistości regularnie rejestrowane są kolejne przypadki. Nie rozumiesz, jakie niebezpiecznego kryje się w podróżach? Przygotuj się, bo tego nie spodziewałeś.

1. Syndrom jerozolimski

Problem, który może wystąpić u turystów odwiedzających stolicę Izraela, nie ma nis wspólnego z religią. Jest to związane z tym, że osoba, która podróżuje do miejsc świętych, może zacząć wyobrażać siebie jako biblijnego bohatera. Odnotowano prawdziwe przypadki, kiedy ludzie w niewyjaśnionych przyczyn zaczynali głosić proroctwa, urządzali dziwne sceny, a ich zachowanie stawało się nieadekwatne.

Objawy syndromu jerozolimskiego obejmują:

• emocje;
• natrętna pedanteria;
• cytowanie tekstów religijnych i tak dalej.

W takich sytuacjach może być konieczna hospitalizacja, aby osoba poradziła sobie z psychozą. Zespół jerozolimski ma miejsce kilka tygodni po powrocie do domu.

2. Szok kulturowy

Zaburzenia znane przez wielu osób, które po raz pierwszy odwiedziły zagranicę, i otrzymały nowe intensywne wrażenia. Szczególnie dotyczy to ludzi z odległych miejsc. Negatywne aspekty szoku kulturowego obejmują pojawienie się paniki i pragnienie ucieczki od otaczającego świata.

Psychologowie wyróżniają kilka etapów szoku kulturowego:

Na pierwszym etapie człowiek przeżywa ogromne szczęście i radość od wszystkiego, co widzi wokół siebie. Chcę zwiedzić jak najwięcej atrakcji, spróbować nowego jedzenia i tak dalej. W większości przypadków ten etap trwa do dwóch tygodni.

Po pewnym czasie, kiedy już nastąpiła adaptacja, turysta zaczyna koncentrować się na rzeczach, które mogą powodować rozdrażnienie. Obejmuje to próg językowy, problemy rozumienia rozwiązań transportowych i tak dalej. Wielu turystów nie jest gotowych na takie emocje, więc postanawia zakończyć tę podróż.

Jeśli dana osoba nie ulegnie fali negatywnych emocji, to na następnym etapie czeka na nią pojednanie i przystosowanie.

3. Zespół Stendhala

Ta choroba psychiczna może wystąpić u ludzi w każdym kraju, w różnych sytuacjach, na przykład podczas zwiedzania muzeów, spaceru na ulicy, spotkania z czymś niezwykłym lub pięknym. Duża ilość pozytywnych wrażeń staje się przyczyną tego, że człowieka przepełniają pozytywne emocje, co w rezultacie może doprowadzić go do szaleństwa. Największą liczbę przypadków występowania zespołu Stendhala odnotowano w muzeach Florencji.

Do głównych funkcjonalnych problemów odnoszą się:

• halucynacje;
• zawroty głowy;
• tachykardia;
• omdlenie;
• histeria.

Co ciekawe, psychologowie uważają, że mieszkańcy Ameryki Północnej i Azji mają immunitet do tego zaburzenia, ponieważ sztuka w ich kraju również rozwinięta na wysokim poziomie.

4. Nowe zagraniczne życie

Aby zrozumieć sens tego zaburzenia psychicznego, warto przypomnieć sobie, jak niektórzy turyści zachowują się w Turcji, o czym nawet krążą legendy. Są "okazy", które nie odchodzą od baru, kłócą się z obsługą i zachowują się niemoralnie i nieadekwatnie. To, oczywiście, zależy od kultury, wychowania, ale psychologowie to również wiążą się ze stresem, który występuje z powodu kontaktu turysty w nieznanym dla niego środowiskiem. Człowiekowi może się wydawać, że wszystko to nie jest prawdziwe i można zachowywać się jak się chce.

5. Syndrom paryski

Po obejrzeniu filmów i zdjęć lub przeczytaniu informacji o pewnym kraju u człowieka powstaje pewna wizja o nim. Z czym dla wielu turystów kojarzy się Paryż? Piękne uliczki, wieża Eiffla, eleganckie dziewczyny, przyjemna muzyka i tym podobne. Jednocześnie istnieje ogromna liczba dowodów od ludzi, którzy po przybyciu do stolicy Francji byli rozczarowani rzeczywistością.

Objawy zespołu paryskiego obejmują:

• uczucie rozczarowania;
• poczucie utraty połączenia z rzeczywistością;
• histerie;
• bezprzyczynowa agresja;
• zawroty głowy;
• nudności.

Co ciekawe, najczęściej zespół paryski przejawia się u Japończyków, to wiąże się ze zbyt oczywistymi różnicami w kulturze. Wielu mieszkańców Japonii po wizycie do Paryżu zwraca się do psychologów z prośbą o przeprowadzenie rehabilitacji.

6. Problem miłośników gór

Dla wielu ludzi najlepszym miejscem wakacyjnego wypoczynku są góry, ale w takich miejscach organizm potrzebuje czasu, aby dostosować, a to może wiązać się z nieprzyjemnymi objawami, np. zmęczeniem, odwodnieniem, niedotlenieniem i zaburzeniami psychicznymi. Jako przykład można przytoczyć wspinaczy, którzy często opowiadają historie o tym, jak podczas kolejnej wspinaczki oni widzieli fikcyjnego przyjaciela (na ten moment wydawał się całkiem realnym człowiekiem), z którym rozmawiali, a nawet dzielili się jedzeniem.

7. Dromomania

Są ludzie, którzy nie lubią niczego zaplanować, dlatego podróżują spontanicznie. Tu wypada przypomnieć takie pojęcie, jak dromomania – pociąg do zmiany miejsc. Jest ono stosowane w odniesieniu do osób, które stale odczuwają pragnienie ucieczki z domu.

Obiawy dromomanii obejmują:

• impulsywność;
• obojętność wobec obowiązków;
• pragnienie zyskania nowych doświadczeń i wrażeń.

Wyruszając w podróż, ludzie z tym problemem uspakajają się, a nawet zdają sobie sprawę, że ich impulsywne decyzje nie zawsze są uzasadnione i normalne. W psychologii odnotowane przypadki ciężkich form dromomanii, kiedy człowiek długo wędruje, nie wiedząc, dlaczego to robi.

8. Powrotny szok kulturowy

Jedno z najczęstszych zaburzeń psychicznych turystów występuje po tym, jak wracają do domu po podróży. Człowiek zaczyna bardziej krytycznie oceniać swój kraj, czuje frustrację i depresję. W takich chwilach chce się przenieść, rutyna odczuwa się bardziej ostro, widzi nawet drobne niedoskonałości miejsca, gdzie mieszka, i tym podobne. Po jakimś czasie, jak i w przypadku z szokiem kulturowym, występuje powrotna adaptacja.