Top 10 horrorów opartych na prawdziwych wydarzeniach

Najbardziej nieprzyjemny fakt, o którym można dowiedzieć się w horrorze, przepełnionym krwawymi scenami i przerażającymi dźwiękami – to jego realizm. Przeklęte domy, seryjni mordercy i dziwne zniknięcia ludzi naprawdę istnieją, ale ludzie dowiadują się o nich dopiero wtedy, kiedy filmowcy przeniosą kolejną paranormalną historię na ekran.

Film, do którego w lipcu 2017 został wydany sequel " Amityville: Przebudzenie", stworzony był na podstawie historii kamienicy na ulicy Ocean Avenue nr 112 na obrzeżach Nowego Jorku. 13 listopada 1974 roku 23-letni Ronald Defeo, który mieszkał w domu z rodzicami, dwoma braćmi i siostrą, zabił wszystkich swoich krewnych z przechowywanego w domu karabinu. Do takiego straszliwego czynu nakłoniły go głosy, które docierały z piwnicy i po prostu błagały go, aby popełnił masowe morderstwo. Od tego czasu dom zmienił nie jednego właściciela i każdy z nich uskarżał się, że ma dziwne ataki agresji i przemawiające do siebie głosy, gdy wchodzisz wewnątrz domu.

Anna Elizabeth Michael była studentką z Niemiec, która zmarła 1 lipca 1976 roku w wieku 24 lat przez to, że lekarze nie chcieli jej wierzyć i leczyli padaczkę, na którą jak się okazało podczas autopsji nigdy nie cierpiała. Anna Elizabeth zrozumiała, że jest opętana, gdy miała 17 lat. Zamieszkanie w jej ciele demonów zaczęło się od samoistnego niezrozumiałego paraliżu i wizji, podczas których szczegółowo opisywała oblicze Szatana.

Lekarze nie chcieli wierzyć wynikom badań mózgu, świadczącym o tym, że jest zdrowa. Michael wykrzykiwała przekleństwa w nieznanych jej wcześniej językach, fizycznie nie mogła dotykać krzyża i pić wodę święconą. Przed śmiercią odmówiła jedzenia i picia, tłumacząc swój czyn tym, że sesje przeprowadzanego nad nią egzorcyzmu nie pomogą i powinna stać się ofiarą w imię religii.

Policja z amerykańskiego stanu Indiana nazywa przestępstwo, które inspirowało twórców filmu, "najgorszym przestępstwem przeciwko człowiekowi, które tylko można sobie wyobrazić". 16-letnią dziewczynę nastolatkę Sylvię Likens rodzice z powodu długiej podróży zostawili pod opieką miłej sąsiadki, Gertrudy Baniszewskiej. Bardzo szybko miła gospodyni stała się dręczycielką, która znęcała się nad Sylvią wraz ze swoimi synami i przyjaciółmi. Trzy miesiące później Sylvia zmarła z głodu i z powodu licznych urazów.

Jeden z najlepszych filmów horroru, który zdobył wiele nagród, opowiada historię prawdziwej wiedźmy Bathsheby Sherman. W 1971 roku do domu na Rhode Island, w którym wcześniej mieszkała, wprowadziła się rodzina Peron. Członkowie rodziny po kolei ginęli w dziwnych okolicznościach. W miejskich archiwach oni znaleźli dane o tym, że wszyscy, którzy osiedlili się w domu od czasów śmierci Bathsheby, zginęli śmiercią tragiczną. Rodzina wezwała małżeństwo Eda i Lorraine Warrenów, amerykańskich badaczy zjawisk paranormalnych, które pracowały również z domem w Amityville. Obrzędy egzorcyzmu pomogły wypędzić ducha wiedźmy z domu.

Skrzynka Dibbuka (złego ducha, który który marzy o osiedleniu się w ciele żywego człowieka) jest realnie istniejącym artefaktem, który regularnie można zobaczyć w sprzedaży na aukcjach internetowych. Jej właściciele często zmieniają się, bo każdy nowy klient zaczyna borykać się z halucynacjami, szeregiem niepowodzeń i obsesji, które pochodzą od ducha, który mieszka w skrzyńce.

Sequeli, prequele i wszelkiego rodzaju nowych interpretacji starej historii o maniaku Jasonie, który nazywany jest "Leatherface” i ukrywa twarz pod maską z ludzkiej skóry, jest nakręcone tak dużo, że zazdrości jej każda inna franczyza filmowa. Jego prototypem był seryjny morderca Ed Gein, którego od dzieciństwa upokarzali koledzy, dlatego był wściekły na cały świat. Tylko w masce, zrobionej ze skóry swoich ofiar, mógł działać odważnie i bezmyślnie.

Seria filmów o laleczce Chucky, opętanej duchem krwawego szaleńca, wystraszyła nie jeden tysiąc dzieci lat 90-tych. Chucky miał wirtuozowską zdolność do zabijania, w nim łączyła się żądza krwi i urocza niewinność mówiącej dziecięcej zabawki. Lalce o imieniu Robert, która stała się jego pierwowzorem, nie udało się nikogo zabić tylko dlatego, że w porę była zniszczona. Robert mieszkał w 1906 roku u syna artysty, który nazywał się Eugene Robert Otto. Chłopak miał nianię, która była bezpodstawnie zwolniona, w odwecie ona nałożyła na dziecko zaklęcie. Od tego czasu w nocy jego lalka zaczęła złośliwie się śmiać i osypywać dziecko przekleństwami. Za namową wróżki, która mieszkała w sąsiedztwie, Robert był spalony.

Mieszkańcy Snowtown w Australii od 1992 do 1999 roku żyli w strachu – każdy z nich bał się zachoda słońca. Z nadejściem nocy miastem zaczynał rządzić gang Johna Buntinga, który mógł schwycić każdego człowieka, aby go storturować i zabić. Od jego działań ucierpiało 11 osób, choć policja długie lata przekonywała ich krewnych w tym, że oni po prostu uciekli z domu. Spowodowały to zapiski, podrzucone przez gang miejski do urzędu pocztowego, w których "uciekli" prosili nigdy ich nie szukać.

Postać szaleńca, cierpiącego na zaburzenia psychiczne i bezładnie zabijającego ludzi, pojawiła się w scenariuszu dzięki istnieniu mordercy Henry'ego Lee Lucasa, z którego rąk zginęło ponad 300 osób. Nie wiadomo, czy jego słowa są prawdziwe, ale przed śmiercią powiedział, że pierwsze 30 ofiar byli winni temu, że upokarzali go w dzieciństwie.

Milla Jovovich zagrała rolę psychiatry Abigail Tyler, która mieszkała na Alasce w połowie lat 2000-tych. Do niej masowo zwracali się pacjenci opowiadający o tym, że w nocy ich porywają kosmici. Pod hipnozą udało się ustalić, że przyjście przedstawicieli pozaziemskiej cywilizacji poprzedzał przylot białej sowy. Abigail musiała ze skandalem w środowisku naukowym zakończyć karierę po tym, jak zginęło jej 10 pacjentów.